SEN GİDERSEN...

SEN GİDERSEN...

öyle özlerim ki; gidersen seni
yüreğim taban olur mecalsiz ayağıma…
kamçı izleriyle yakarsan teni
kırık pullar gibi düşersin uzağıma…

susuz çöllerimde sessiz bir veda
serap gören gözler, kör olur gider
bakışın çekilmez, keskin bir eda
gönülden gönüle yol olur gider

gidişini duysalar, bülbüller de lâl olur
lâl olur yüreğimin dudu dilli işvesi
tüm gönüller sarsılır korkunç ihtilâl olur
âşikardır gözükmez, aşkın kendi kisvesi

gözlerinin dokunduğu her yer bana yol olur
bakıver de uzamasın senli sensiz hasretim
sen gitsen de kokun kalır, her yanıma yel olur
küçücük de olsa “umut” kadar beklentim

mecalim kalmadı artık bu sana son çağrı gell!..
sensizlikle sınama beni uzaklara bakamam
sen gitme ki, tükensin sol yanımdaki ağrı gell!..
bir kaşık suda boğulurum sen olmazsan çıkamam